De Gelukkige Tuinman Edwin Oden is psycholoog en tuinman. Hij schrijft iedere maand een column voor G&B en blogt op onze website. Zie: www.groei.nl. G Deen slappe winter graag e winter en ik zijn niet de dikste maatjes. Ik ben een zomermens, het best gedij ik bij warmte en licht en zoveel mogelijk bloemen. Zodra het in oktober niet meer valt te ontkennen dat de dagen toch echt beginnen te korten, breekt voor mij de moeilijkste fase van het jaar aan. Het eerst merk ik het aan mijn handen en voeten, die blijven de hele tijd maar steenkoud. Dan, meestal ergens half november, voel ik het ook aan mijn gemoed: hè bah, wat is het toch aldoor donker, dit houdt vast nooit meer op. De tuin helpt niet mee, hij wordt schraler en schraler. Eenjarigen staan dood en verdord te wezen, hier en daar scheef weggezakt als gevallen soldaten. Elk najaar weer die twijfel: laat ik ze staan vanwege hun sierlijke silhouet, of draag ik ze liever ten grave in de compostbak om niet continu te worden herinnerd aan hun jammerlijke heengaan? In deze fase bekijk ik mijn geliefde dahlia’s met een speciaal oog. Het blijft een sport ze zo lang mogelijk te laten staan. Soms halen ze zelfs eind november - een kleine overwinning. Er gaat niets boven mijn donkerrode dahlia’s die nog van het lage zonlicht slurpen, hun kleur dieper en koninklijker dan ooit. Maar, pats boem, daar is de eerste serieuze nachtvorst die aan mijn gemijmer en ontkenning rücksichtslos een eind maakt. In één nacht zijn de dahlia’s volledig in elkaar gestort, de bladeren hangen als zwarte derrie tegen verwelkte scheuten. Er zit niets anders op dan de knollen op te graven en ze in de vorstvrije berging op te slaan. Buurvrouw Minke graaft haar dahlia’s niet op, dat vindt ze te veel gedoe. Ze hoopt op een slappe winter. ”Dan overleven ze wel”, zegt ze. Ik mag dan geen fan van de winter zijn, een slappe winter hoeft van mij ook niet, want dat is vlees noch vis. Ik wil geen natte sneeuw die meteen verandert in zompig fondant, om vervolgens nat en koud je schoenen binnen te dringen. Slappe winters zijn in Nederland al snel natte winters en veel planten hebben, net als ik, een hekel aan vochtige, koude voeten. Daarom kan het maar beter overtuigend winter zijn, met alles erop en eraan: een dik pak sneeuw en dertig centimeter ijs in de sloten. Doe er voor mijn part dan ook maar een gure poolwind bij, om het plaatje helemaal af te maken. In echte winters staat het plantenleven zo goed als stil, en da’s helemaal niet zo’n slecht idee, dat stilstaan. Je rust uit en het noopt tot reflectie bij de kachel: hoe ging het afgelopen jaar, wat wil ik anders doen? De winter schenkt een tuinman zeeën van tijd om inspirerende tuinfoto’s te bekijken, nieuwe borders te bedenken en natuurlijk met gezellige mensen uit eten te gaan, want er is meer in het leven dan alleen de tuin. En ik weet: straks komt weer die feestelijke dag in maart, waarop ik mijn lijf voor het eerst in tijden warmer voel worden in de zon. Ik ben er extra blij mee - dankzij die verrekte winter. ] G R O E I&BL O E I– JA N UA R I –2016 27 Foto: Sandra Verkic Foto's: iStockphoto e.a. Pagina 8
Pagina 10Heeft u een clubmagazine, digitaalbladeren of digi verenigingsbladen? Gebruik Online Touch: uitgave van pdf naar digitaal converteren.
Groei & Bloei 2015 Lees publicatie 10726Home