E en paar jaar geleden vroeg de redactie van G&B of ik een artikel wilde schrijven over de nieuwste ontwikkelingen bij de magnolia. Dat wilde ik graag. Ooit heb ik gewerkt op Lismore Castle in Ierland, met een tuin vol rododendrons en magnolia’s. Daar kon ik mijn hart ophalen. Maar ja, de reusachtige exemplaren van Magnolia sprengeri en Magnolia delavayii die daar bloeiden, zijn niet echt geschikt voor ons klimaat. Bovendien zijn deze soorten al honderd jaar in cultuur, dus niet bepaald nieuwigheden. Niet ver van Lismore Castle was de puissant rijke Ambrose Congreve bezig met het aanleggen van een tuin ter grootte van een flink landgoed. Hij plantte niet één Magnolia campbellii in zijn tuin, maar een bos van meer dan honderd stuks tegen een helling. Voor de ultieme magnolia-ervaring moet je hierheen. Ambrose Congreve heeft zijn landgoed nagelaten aan de Ierse staat. Van de nieuwste ontwikkelingen op magnoliagebied was ik niet echt op de hoogte. Weliswaar was ik vrij recent nog naar Caerhays in Cornwall geweest, waar de National Magnolia Collection van Engeland staat aangeplant, maar ook daar is het klimaat radicaal anders dan dat van ons. Ik antwoordde de redactie dat ik graag over nieuwe magnolia’s wilde schrijven, maar dat er één probleem was: ik wist er te weinig van af. Bijspijkeren In de tussenliggende tijd heb ik mijn best gedaan om mijn kennis bij te spijkeren. Ik ben gaan kijken in Arboretum Wespelaar in België, dat eigendom is van Graaf Philippe de Spoelbergh, een gedreven dendroloog. En, dichter bij huis, bij magnoliakenner Albert Leemreize in de Gelderse Achterhoek. Het verschil tussen Graaf de Spoelbergh en kweker Albert Leemreize kon niet groter zijn. De Spoelbergh, uit een Belgische bierfamilie, zou je kunnen vergelijken met wijlen Freddy Heineken: extreem vermogend en moeilijk benaderbaar, en waarschijnlijk terecht. Albert Leemreize is een vriendelijke Achterhoeker en een bevlogen kweker, die graag over zijn collectie praat en daarvoor alle tijd neemt. Pauselijk paars In Arboretum Wespelaar krijg je een goede indruk van wat er tegenwoordig in de magnoliawereld te beleven valt. Daar Foto: Imageselect Foto: iStockphoto Boven I Het magnoliabos van Ambrose Congreve. Links I Magnolia stellata. kijk je echt van op. In onze tuinen zijn het nog altijd de vaalroze Magnolia soulangeana en - in de kleine tuin - Magnolia stellata die de toon zetten. De nieuwste magnolia’s zijn hier nog nauwelijks te vinden, maar in de Verenigde Staten en in Nieuw-Zeeland hebben de kwekers niet stilgezeten. Uit Noord-Amerika is een stroom van geelbloeiende magnolia’s op gang gekomen en uit Nieuw-Zeeland zijn veel cultivars afkomstig met bloemen die intens roze en soms bijna pauselijk paars zijn. Ook is de bloemvorm veranderd: in plaats van de flodderige waterlelie van Magnolia stellata of de tulpvorm van Magnolia x soulangeana hebben de moderne magnoFoto: PlantenTuin Esveld, www.esveld.nl Foto: GAP Photos Linksonder I Magnolia ’Daphne’. 2 Rechtsonder I Magnolia ’Black Tulip’ is een nieuw type magnolia met donkere, vrij ronde bloemen. Pagina 4

Pagina 6

Interactieve internet studiegids, deze tijdschrift of reclamefolder is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het van papier naar online converteren van digi-clubbladen.

Groei & Bloei 2016 Lees publicatie 1Home